Patronem okrętu WHEC-726 był John Allen Midgett Jr. (1876-1938). Jego rodzina od pokoleń mieszkała na leżącej przy wybrzeżach Karoliny Północnej wyspie Hatteras – jednej z archipelagu Outer Banks, który tworzą wyspy barierowe i kosy rozciągające się prawie na 300 kilometrów wzdłuż amerykańskiego wybrzeża Atlantyku.

USCGC Midgett, Jacobson, US Coast Guard, Vagabond'eux, Alaska, Hatteras, Mirlo, Diamond Shoals, Outer Banks Archipelag Outer Banks na wysokości Północnej Karoliny rozciąga się na ponad 100 mil (160 km)
źródło: Visitob.com

Wody od wschodu archipelagu, zwłaszcza wokół tzw. Ławicy Diamentowej (Diamond Shoals), leżącej ok. 30 km ESE od Przylądka Hatteras, zyskały złowieszcze miano: Cmentarzysko Atlantyku. Dziś zlokalizowane tam jest ponad 600 wraków, w tym Queen Anne’s Revenge – flagowy okręt flotylli Edwarda Teacha, znanego powszechnie po pirackim pseudonimem Blackbeard – Czarnobrody.

USCGC Midgett, Jacobson, US Coast Guard, Vagabond'eux, Alaska, Hatteras, Mirlo, Diamond Shoals, Outer BanksWyspa Hatteras w Północnej Karolinie widziana w kierunku północnym
źródło: The American Trail Running Association (ATRA)

Jako pierwszy z rodziny do morskich służb ratowniczych na Outer Banks zaciągnął się Bannister Midgett, a było to w 1874 roku. Od tamtego czasu wszyscy Midgettowie pracowali w ratownictwie, obsadzali również stanowiska latarników w latarni morskiej na Przylądku Hatteras, działającej od 1870 roku.

Ojciec Johna Allena Juniora, John Allen Senior, był dowódcą stacji ratowniczej Loggerhead (obecnie New Inlet).

USCGC Midgett, Jacobson, US Coast Guard, Vagabond'eux, Alaska, Hatteras, Mirlo, Diamond Shoals, Outer Banks, MidgettKpt. John Allen Midgett Senior (1853-1923) i jego żona Phoebe O’Neal Midgett (1856-1935)
źródło: Findagrave.com

Junior urodził się na Hatteras w miejscowości Rodanthe 25 sierpnia 1876 r. Ukończył nauki w szkołach lokalnych, uzupełnił je na prywatnej uczelni w Elizabeth City, powrócił na Hatteras i – zgodnie z tradycją rodzinną – wstąpił (w roku 1898) do Morskiej Służby Patrolowej (U.S. Revenue Cutter Service). Ta zaś, w roku 1915, połączyła się z federalną agencją U.S. Life-Saving System, tworząc United States Coast Guard – Straż Wybrzeża Stanów Zjednoczonych. Łącznie John Allen Midgett Jr. służył w amerykańskich służbach ratownictwa morskiego przez 40 lat.

Podczas pierwszej wojny światowej John Allen Midgett Jr. był dowódcą stacji U.S. Coast Guard w Chicamacomico na Hatteras.

16 sierpnia 1918 r., ok. godz. 16:30, 7 Mm EbS od wybrzeży wyspy, niemiecki okręt podwodny U-117 storpedował brytyjski tankowiec, siedmiotysięcznik Mirlo, idący z ładunkiem ropy naftowej z Nowego Orleanu do Europy. Eksplozja była widoczna z brzegu i postawiła stację Chicamacomico w stan alarmu.

 

USCGC Midgett, Jacobson, US Coast Guard, Vagabond'eux, Alaska, Hatteras, Mirlo, Diamond Shoals, Outer Banks, MidgettWidokówka wydana przez Muzeum Stacji Ratowniczej Chicamacomico z okazji 100-lecia akcji ratowania załogi tankowca Mirlo;
autor obrazu: Austin Dwyer
(ur. 1938)
źródło: U.S. Life-Saving Station, Chicamacomico Historic Site

Ratownicy, po przedarciu się przez fale przybojowe, na oceanie byli już o 17:00. Dotarli do płonących dwóch części kadłuba tankowca, lawirowali między plamami ropy palącej się na powierzchni wody i w kłębach dymu szukali rozbitków. Żar był tak wielki, że przypalił farbę na burtach i nadbudówce łodzi ratowniczej

Z tankowca opuszczono trzy szalupy. Pierwsza, w której było 15 osób, przewróciła się do góry dnem przy wodowaniu. Druga, najmniejsza, w której znalazło się 19 osób, była przegłębiona, ciasnota uniemożliwiała wiosłowanie, a wiatr znosił ją na pełne morze. Na trzeciej było siedemnastu marynarzy – oni mogli wiosłować i wydostali się ze strefy ognia.

Ratownicy najpierw podjęli z wody sześciu marynarzy ocalałych z pierwszej szalupy. Ci trzymali się jej odwróconego kadłuba, i – by nie spłonąć żywcem – musieli nieustannie nurkować; w ten sposób udało im się nawet uniknąć poważniejszych oparzeń.

Następnie ratownicy odnaleźli dwie pozostałe szalupy, podali im hol i obrali kurs na ląd. Wiatr jednak stężał, a fale przybojowe zaczęły dochodzić do 6 metrów – szalupy z tankowca nie miały szans na pokonanie przyboju. Zakotwiczono je ok. 500 metrów od plaży, a załoga łodzi ratowniczej czterema kursami przewiozła rozbitków na ląd. Następnie ratownicy obsadzili obie szalupy i bezpiecznie przewiosłowali nimi do brzegu.

USCGC Midgett, Jacobson, US Coast Guard, Vagabond'eux, Alaska, Hatteras, Mirlo, Diamond Shoals, Outer Banks, MidgettWidokówka wydana przez Muzeum Stacji Ratowniczej Chicamacomico z okazji 100-lecia akcji ratowania załogi tankowca Mirlo;
autor obrazu: Austin Dwyer
(ur. 1938)
źródło: U.S. Life-Saving Station, Chicamacomico Historic Site

Ostatni kurs do brzegu zakończyliśmy o 21:00. Wyciągnęliśmy wszystkie łodzie na ląd, na tyle daleko, by nie uszkodziło ich morze. Dotarliśmy do Stacji o 23:00, ja i załoga bardzo zmęczeni. Zaopatrzyliśmy kapitana i wszystkich z jego załogi w środki medyczne, daliśmy im suche ubrania, kolację i miejsce do spania.

– zanotował lakonicznie w dzienniku służbowym John Allen Midgett Jr. po zakończonej akcji.

Midgett i ośmioosobowa załoga dowodzonej przez niego łodzi ratowniczej zdołali ocalić 42 z 51 marynarzy palącego się i przełamanego na pół tankowca. Za ten wyczyn zostali nagrodzeni najwyższymi odznaczeniami amerykańskimi i brytyjskimi.

 

USCGC Midgett, Jacobson, US Coast Guard, Vagabond'eux, Alaska, Hatteras, Mirlo, Diamond Shoals, Outer Banks, MidgettZałoga łodzi biorącej udział w ratowania załogi tankowca Mirlo; kpt. John Allen Midgett Jr. – pierwszy z lewej.
Oprócz kapitana czterech ratowników nosiło nazwisko Midgett, a jeden – O’Neal (piąty od lewej) – żonaty był z Midgettówną
materiały archiwalne Dare County, N.C.

8 listopada 1921 r. rząd brytyjski przyznał im złote medale za bohatersko przeprowadzoną akcję, a Midgett od Brytyjskiej Izby Handlowej (British Board of Trade) otrzymał srebrny puchar.

USCGC Midgett, Jacobson, US Coast Guard, Vagabond'eux, Alaska, Hatteras, Mirlo, Diamond Shoals, Outer Banks, MidgettKpt. John Allen Midgett Jr. z pucharem od Brytyjskiej Izby Handlowej
źródło: Dictionary of North Carolina Biography: Vol. 4, L-O. Powell, William Stevens (ed.). Chapel Hill and London : The University of North Carolina Press, 1991.

https://www.ncpedia.org/biography/midgett-john-allen-jr

23 lipca 1930 r. Midgett i załoga łodzi ratunkowej otrzymali amerykański Krzyż Zasługi (American Cross of Honor).

Bezpośrednio po akcji ratunkowej Mirlo, marynarka wojenna Stanów Zjednoczonych oddelegowała Johna Allena Juniora do stoczni wojennej w Filadelfii. Pracował tam ok. roku, prawdopodobnie jako konsultant i ekspert w dziedzinie aktywności niemieckiej floty podwodnej, szczegóły tej służby są jednak wciąż zastrzeżone.

John Allen Midgett Jr. zmarł 9 lutego 1938 r. w wyniku obrażeń odniesionych w wypadku samochodowym: nie udało mu się wyprowadzić z poślizgu samochodu, gdy wracał do domu z prezentami bożonarodzeniowymi dla wnuków. Jego pogrzeb na cmentarzu w Manteo zgromadził tłumy, w tym waszyngtońską elitę polityczną, z którą „Kapitan Johnny” się przyjaźnił.

USCGC Midgett, Jacobson, US Coast Guard, Vagabond'eux, Alaska, Hatteras, Mirlo, Diamond Shoals, Outer Banks, MidgettGrób na cmentarzu w Manteo, Dare County, Północna Karolina; spoczywa w nim John Allen Midgett Jr. (1876-1938) i jego żona Jazania Spencer Payne Midgett (1876-1939)
materiały archiwalne Dare County, N.C.

John Allen Midgett Jr. był patronem okrętu patrolowego WHEC-726, opisanego w ►poprzednim odcinku◄.

W roku 2017, nazwiskiem Midgett – dla uhonorowania wszystkich członków tej rodziny – nazwano kolejny patrolowiec Straży Wybrzeża Stanów Zjednoczonych: zwodowany w 22 listopada 2017 r. USCGC Midgett (WMSL-757) typu Legend.

USCGC Midgett, Jacobson, US Coast Guard, Vagabond'eux, Alaska, Hatteras, Mirlo, Diamond Shoals, Outer Banks, Midgett9 lipca 2019, Norfolk, VA: członkowie rodziny Midgett na pokładzie USCGC Midgett (WMSL-757)[1]
materiały archiwalne Dare County, N.C.

* * * * *

Historia tego okrętu zazębia się w szczególny sposób z… żeglarskim życiorysem kpt. Wojciecha Jacobsona.

8 lipca 1985 r., w pobliżu Alaski, USCGC Midgett zatrzymał na pełnym morzu jacht pod banderą kanadyjską. Był to Vagabond’eux, płynący z Vancouver, zmierzający do Cieśniny Beringa, by przez Morze Czukockie, Morze Beauforta i dalej na wschód przez Przejście Północno-Zachodnie dopłynąć do Francji.

Na pokładzie jachtu byli: Janusz Kurbiel – kapitan, właściciel jednostki i badacz polarny, jego żona Joëlle – polarniczka i żeglarka oraz Wojciech Jacobson i Ludomir Mączka – jedyni członkowie załogi, którzy brali udział we wszystkich etapach wyprawy, przy czym Wojciech Jacobson był kapitanem jachtu na etapie wstępnym (Hawr – Vancouver, 1984/1985) i na etapie ostatnim (Gjoa Haven – Brest, 1988).

Rano 8 lipca 1985 r. Vagabond’eux wyszedł z portu Unalaska na Aleutach. Na pełnym morzu zatrzymał go patrolowiec amerykańskiego Coast Guardu , nieznany żeglarzom z nazwy, gdyż na jego burcie widniał tylko numer boczny: 726.

USCGC Midgett, Jacobson, US Coast Guard, Vagabond'eux, Alaska8 lipca 1985 – USCGC-726 widziany z pokładu Vagabond’eux
fot. Wojciech Jacobson

Podczas spotkania było… poważnie. Przeszukanie pod pokładem, karabiny i pies, groźne i surowe twarze gwardzistów, niezbyt wesołe miny załogi trzymanej pod bronią na deku, ponton z uzbrojonymi marynarzami krążący wokół jachtu.

USCGC Midgett, Jacobson, US Coast Guard, Vagabond'eux, Alaska26 maja 2015 – powracający z akcji ponton patrolowy przy burcie USCGC-726
fot. Cmdr. Benjamin Berg / U.S. Department of Defense / Wiki Commons

 Czym to się skończyło?

O tym dowiecie się z dwóch książek.

Żeglarskie ‘kto jest kim’: Wojciech Jacobson, której drugie wydanie jest jeszcze do nabycia u Wydawcy i w kilku księgarniach internetowych (m.in. ►Wydawnictwa Nautica◄).
O samej książce przeczytacie ►TU◄
, ja jeszcze dodam, że była nominowana do literackiej nagrody im. Teligi za rok 2022 i do Nagrody Żeglarskiej Miasta Szczecin, a Mesa Szczecińska Bractwa Kaprów Polskich uznała ją za wydarzenie edytorskie roku 2022.

USCGC Midgett, Jacobson, US Coast Guard, Vagabond'eux, Alaska

 

Książka druga, to antologia opowiadań i reportaży Wojciecha Jacobsona Od równika do bieguna czyli „Marią” do Hawru… i dalej, wydana pod patronatem Marszałka Województwa Zachodniopomorskiego, Prezydenta Miasta Szczecin, Jacht Klubu AZS Szczecin oraz Zachodniopomorskiego Okręgowego Związku Żeglarskiego.

Można ją jeszcze kupić u Wydawcy (tel. 604-555-115; kontakt.estimark@gmail.com), na ►Allegro◄  lub w ►księgarni Wydawnictwa Nautica◄.

USCGC Midgett, Jacobson, US Coast Guard, Vagabond'eux, Alaska

Obie książki uzupełniają się jak dwie części dużej całości. Bo gdy dwóch pisze o tym samym, to na pewno nie tak samo.

Kazimierz Robak
5 kwietnia 2023

Kazimierz Robak – Historia jednego patrolowca: USCG Midgett

►► 1. USCGC Midgett. Od Alaski do Wietnamu

►► 2. USCGC Midgett. John Allen Midgett Jr.


Wspomniane zostało, że USCGC Midgett był DRUGĄ jednostką, której losy splotły się z historią rejsu Vagabond’eux przez Przejście Północno-Zachodnie, a tym samym z żeglarskim życiorysem Wojciecha Jacobsona.
Pierwszą był parowiec s/s Nomadic – jego historię przeczytacie tu:

Kazimierz Robak Historia jednego parowca

►► 1. s/s Nomadic. Luksusowe początki.◄◄

►► 2. s/s Nomadic. Geniusz i jego trzy giganty.◄◄

►► 3. s/s Nomadic. Homary u Szoguna.◄◄

►► 4. s/s Nomadic. Życie po raz piąty.◄◄


[1] USCGC Midgett (WMSL-757) – ósmy okręt patrolowy klasy Legend, należący do United States Coast Guard. Bazuje w Honolulu na Hawajach. Stępka położona 30 stycznia 2017 r., w stoczni Huntington Ingalls Industries, Pascagoula, Mississippi. Zwodowany 22 listopada 2017 r., chrzest: 9 grudnia 2017, przyjęty do służby 24 sierpnia 2019.
Dł.: 127 m; szer. 16 m; zanurz. 6,9 m; prędkość maks. 28 w (52 km/godz.); wyporność: 4500 t; autonomiczność pływania: 60-90 dni, 12000 Mm; załoga: 148 osób. Wyposażenie lotnicze: 2 helikoptery MH-65C Dolphin MCH, lub jeden helikopter i dwa lekkie (26,5 kg) drony typu ScanEagle.
Uzbrojenie: armata Mk-110 Naval Gun System (Bofors) 57 mm; system artyleryjski obrony bezpośredniej Block 1B Phalanx CIWS (Close-In Weapon System) do niszczenia pocisków przeciwokrętowych i samolotów na krótkich (maks. 5 km) dystansach (4500 strzałów/min.); 4 karabiny maszynowe kal. 12,7 mm (.50); 2 karabiny maszynowe M240B kal. 7,62 mm; elektroniczne systemy ostrzegania i sterowania ogniem.


► Żeglujmy Razem – powrót na Stronę Główną